سلام دوستان گرامی لطفاً یه انشا در مورد آسمان بنویسد تو گوگل نباشه

اسمان یکی از زیباترین و شگفت انگیزترین جزئیاتی است که در طبیعت برای ما موجود است. اسمان زیبا و در عین حال مرموز، دائما به کشف و کاوش دعوت ما می کند. اسمان پر از ستارگان و کهکشان های دور است که هر کدام دارای داستان خود هستند. با هر نگاهی که به این آسمان پرستاره می اندازیم، در حقیقت به گذشته نگاه می کنیم. زیرا نور ستارگان برای رسیدن به ما زمان می برد و ما آنچه را می بینیم، وضعیت ستاره در گذشته است. این موضوع بسیار شگفت انگیز است. اسمان شب هم یک منظره زیبا و آرامی را به نمایش می گذارد. روزهایی که ماه در آسمان نیست، ستارگان برای کشف و بررسی وجود دارند. این منظره می تواند باعث برانگیختن خلاقیت و ذهنیت در ما شود. این را می توان گفت که اسمان، یکی از شگفتی های جهان ماست. با تماشای هر نقطه از آن، می توانیم عظمت جهانی که در آن زندگی می کنیم را درک کنیم.

آسمان بزرگ است و بی‌انتها. ژرف و پر رمز و راز. مامن‌گاه خورشید است، خانه ماه و ستاره، جاده ابرهای گذرا. صبح که می‌شود خورشید را فرا می‌خواند تا با تلالو نور بر پیکرش، رنگ آبی تنش را به رخ جهانیان بکشاند. آغوش باز می‌کند و ابرها را در بر می‌گیرد و به زمینیان لبخند می‌زند. آسمان هرروز آینه به دست می‌گیرد و چهره خود را با ابرها می‌آراید. باید سر بلند کرد و زیبایی‌هایش را به نظاره نشست. چراکه در ثانیه‌ای بادی می‌وزد و چهره آسمان را پاک می‌کند از ابر و آن هنگام است که تا ابدیت را می‌توان در چشمان آسمان دید. همیشه آرزو داشتم روی ابرها پا می‌گذاشتم. دوست داشتم دست‌هایم را بلند می‌کردم و تکه‌ای از آنها را مال خود می‌کردم. یا که آغوش می‌گشودم و آسمان را بغل می‌کردم. اما غافل از اینکه آسمان دست نیافتنی است و وسعتش در آغوش زمینیان نمی‌گنجد. شاید برای همین است که هنوز هم سخاوتمند است و نور و بارانش را نثار زمین می‌کند. فقط می‌توان زیر سقف بلندش ساعت‌ها قدم زد و با ساکنانش نجوا کرد. به ستارگانش چشم دوخت و وسعت قلبش را ستود. معرکه یادتون نره(: